WSTĘPNE USTALENIA POLICJI: Funkcjonariusze pracujący na miejscu zdarzenia wstępnie ustalili, że kierujący oplem 78-letni mieszkaniec Chojnic, podczas wyprzedzania uderzył w skręcającego w lewo 61-letniego rowerzystę. Kierowca opla odjechał z miejsca zdarzenia, policjanci dzięki zapisowi z monitoringu ustalili jego tożsamość.
Lokalizacja zdarzeń drogowych w systemie referencyjnym wprowadzonym na drogach wojewódzkich województwa małopolskiego Konieczność przejścia z dotychczasowego kilometrażowego systemu opisu drogi na opis w systemie referencyjnym wynika ze znowelizowanych w 2004 roku przepisów Ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 204 poz. 2086) oraz treści nowego rozporządzenia (z dnia 16 lutego 2005 r. ) regulującego zasady prowadzenia ewidencji dróg i obiektów mostowych System oparty na odcinkach międzywęzłowych i kilometrażu lokalnym (system referencyjny) bazuje na następujących założeniach: • każda droga jest podzielona na odcinki referencyjne; • każdy odcinek jest ograniczony przez dwa punkty referencyjne o niepowtarzalnych numerach (np. zlokalizowane w miejscu przecięcia osi krzyżujących się dróg); • kierunek przebiegu kilometraża lokalnego w obrębie danego odcinka referencyjnego jest zgodny z kierunkiem przebiegu drogi. Podstawowa różnica pomiędzy kilometrażem globalnym a systemem referencyjnym to odmienny sposób opisu lokalizacji elementów i zdarzeń w ciągu drogi KILOMETRAŻ GLOBALNY: lokalizacja elementu lub zdarzenia opiera się na podaniu numeru danej drogi oraz odległości elementu lub zdarzenia od początku drogi, mierzonej wzdłuż jej osi. SYSTEM REFERENCYJNY: lokalizacja elementu lub zdarzenia w obrębie danego odcinka referencyjnego jest dokonywana za pomocą kilometraża lokalnego, czyli poprzez podanie odległości elementu lub zdarzenia od najbliższego, poprzedzającego ten element lub zdarzenie, początkowego punktu referencyjnego danego odcinka. W wyniku zlecenia na drogach wojewódzkich województwa małopolskiego założono łącznie 613 punktów referencyjnych, w tym: • • na na skrzyżowaniach z drogami krajowymi skrzyżowaniach z drogami wojewódzkimi skrzyżowaniach z drogami powiatowymi granicy województwa, miasta i inne - 66 30 481 36. Dzięki temu położenie tych skrzyżowań w ciągu drogi będzie jednoznacznie określone i niezależne od zmieniającego się ciągle kilometraża globalnego. Każdy punkt referencyjny posiada: • wbity (równo z poziomem nawierzchni) w punkcie przecięcia osi krzyżujących się dróg stalowy bolec, odzwierciedlający dokładne miejsce lokalizacji punktu referencyjnego; • odczytane za pomocą systemu GPS współrzędne geograficzne; • niepowtarzalny w skali kraju numer; • szkic sytuacyjny miejsca lokalizacji punktu wraz z zaznaczeniem trzech domiarów do punktów stałych umożliwiający w razie zniszczenia czy utraty stalowego bolca odtworzenie punktu ponownie w terenie; • dokumentację fotograficzną miejsca lokalizacji punktu; • umiejscowiony w pobliżu występowania punktu referencyjnego „świadek” w postaci betonowego słupka z tabliczką zawierającą numer drogi oraz numer punktu. miejsce lokalizacji punktu referencyjnego (punkt przecięcia osi dróg na skrzyżowaniu) szkic sytuacyjny punktu referencyjnego Dokumentacja fotograficzna punktu referencyjnego „świadek” punktu referencyjnego o numerze 6748 009 „świadek” to tylko widoczny znak punktu referencyjnego Numer punktu referencyjnego, referencyjnego składa się z 7 cyfr, tworzy się go poprzez dowiązanie do rastra polskiego podziału arkusza dla map topograficznych w skali 1: 25 000 - pierwsze 4 cyfry oraz dodanie 3 -cyfrowego numeru niepowtarzalnego w obrębie danego rastra (sektora). np. numer punktu: 5758 002 oznacza punkt o numerze 002 znajdujący się w sektorze nr 5758 Numer odcinka referencyjnego składa się z 3 cyfr, co daje szeroki margines swobody w dzieleniu istniejących już odcinków na dodatkowe odcinki pośrednie (do wykorzystania aż 999 numerów dla jednej drogi). Poszczególne odcinki referencyjne na drodze są numerowane ze skokiem co 10 (pierwszy odcinek: 010, drugi: 020 itd. ) kolejno zgodnie z kierunkiem przebiegu drogi. Dzięki temu każdy odcinek można teoretycznie podzielić jeszcze na 10 dodatkowych a śledząc kolejność numerów odcinków zorientować się o kierunku przebiegu drogi. fragment mapy modelu sieci dróg na obszarze województwa małopolskiego NA SŁUPKACH HEKTOMETROWYCH UMIESZCZONO TABLICZKI Z OPISEM LOKALIZACJI W SYSTEMIE REFERENCYJNYM PRZY UŻYCIU KILOMETRAŻA LOKALNEGO: ZAPIS NA PONIŻSZEJ TABLICZCE OZNACZA: • numer punktu referencyjnego, od którego zaczyna się dany odcinek (tutaj odcinek nr 090), • numer odcinka referencyjnego, na którym się znajdujemy • odległość na danym odcinku (tutaj na odcinku nr 090) podana w kilometrach, mierzona od punktu referencyjnego rozpoczynającego ten odcinek (czyli od punktu nr 3556 020). odległości na słupkach zmieniają się co 100 m czyli zapis kilometrowy o 0, 1 i dalej… … i nowy odcinek… System referencyjny wraz z kilometrażem lokalnym nie wyklucza możliwości lokalizowania i opisu zdarzeń oraz elementów pasa drogowego za pomocą kilometraża globalnego. Sumując długości kolejnych odcinków referencyjnych, każdemu punktowi referencyjnemu można przypisać także kilometraż globalny. Droga wojewódzka Nr punktu referencyjnego Nr odcinka referencyjnego Kilometraż globalny Lubień - Mszana Dolna - Kamienica - Zabrzeż W 968 6448057 010 0, 000 W 968 6449010 020 4, 565 W 968 6449008 030 8, 449 W 968 6449011 040 9, 249 W 968 6549003 050 10, 463 W 968 6549004 060 13, 328 W 968 6651001 070 37, 804 Lokalizację zdarzenia, które miało miejsce na drodze nr 969 w pobliżu słupka z taką tabliczką można opisać za pomocą kilometraża globalnego korzystając ze „ściągi”. Punkty referencyjne a kilometraż globalny POWIAT NOWOSĄDECKI Droga wojewódzka Nr punktu referencyjnego Nr odcinka referencyjnego Kilometraż globalny Nowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary Sącz W 969 6749003 010 0, 000 W 969 6749004 020 1, 370 W 969 6749006 030 3, 778 W 969 6749007 040 3, 950 W 969 6750001 050 6, 362 W 969 6750003 060 10, 348 W 969 6750004 070 11, 150 W 969 6751002 080 23, 030 W 969 6752002 090 29, 972 W 969 6652003 100 40, 594 W 969 6652001 110 45, 436 W 969 6652004 120 48, 307 W 969 6653001 130 54, 937 W 969 6653004 140 59, 919 W 969 6653006 150 60, 709 Z tabeli wiemy, że punkt referencyjny, do którego odwołuje się słupek – punkt o nr 6653006, znajduje się w odległości 60, 709 km od początku drogi nr 969. Ponieważ na słupku znajduje się opis dot. odległości od punktu referencyjnego: „kilometr 6, 5”, aby otrzymać informację o kilometrażu miejsca oznaczonego słupkiem, do odczytanej z tabeli wartości należy dodać jeszcze 6, 5 km, co daje: 60, 709+6, 5=67, 209 km po zaokrągleniu możemy wpisać do karty zdarzenia: km 67 hm 200. Ponieważ wartości z tabel mają dokładność do 1 m, przy zaokrąglaniu należy uważać na końcówki: np. w przypadku zdarzenia przy słupku z opisem: 6750001 odcinek 050 kilometr 0, 2 W 969 6749007 040 3, 950 W 969 6750001 050 6, 362 W 969 6750003 060 10, 348 W 969 6750004 070 11, 150 • jeżeli zdarzenie miało miejsce przed słupkiem (patrząc w stronę narastającego kilometraża) to wartość zaokrąglamy w dół np. wartość z tabeli – 6, 362 - po dodaniu 0, 2 otrzymujemy 6, 562 km, a wpis w karcie: km 6 hm 5, • jeżeli zdarzenie miało miejsce za słupkiem (patrząc w stronę narastającego kilometraża) to wartość zaokrąglamy w górę np. wartość z tabeli – 6, 362 - po dodaniu 0, 2 otrzymujemy 6, 562 km, a wpis w karcie: km 6 hm 6. W przypadku zdarzeń, które miały miejsce na skrzyżowaniu oznaczonym „świadkiem”, aby zapisać lokalizację zdarzenia, wystarczy znaleźć w tabeli odpowiadający temu punktowi kilometraż. Punkty referencyjne a kilometraż globalny POWIAT NOWOSĄDECKI Droga wojewódzka Nr punktu referencyjnego Nr odcinka referencyjnego Kilometraż globalny Nowy Targ - Czorsztyn - Krościenko - Zabrzeż - Stary Sącz W 969 6749003 010 0, 000 W 969 6749004 020 1, 370 W 969 6749006 030 3, 778 W 969 6749007 040 3, 950 Punkt nr 6749004 to wg tabeli kilometraż 1, 370 więc w karcie należy wpisać: km 1 hm 4. Dziękuję za uwagę
Do takiego zdarzenia nie trzeba wzywać policji. W przeciwieństwie do wypadku, **przy kolizji nie mamy obowiązku nieruszania pojazdów z miejsca zdarzenia **– będzie wręcz lepiej jeśli po prostu odjedziemy nimi w bezpieczne miejsce, na przykład na pobliski parking czy stację benzynową.
Stłuczka, kolizja czy też wypadek to zawsze stresująca sytuacja dla kierowcy, bez względu na to czy jest się sprawcą czy poszkodowanym podczas zdarzenia drogowego. Z danych statystycznych Policji wynika, że w okresie od stycznia do marca br. w Polsce odnotowano ponad 6 tysięcy zgłoszonych wypadków. Poniżej przedstawiamy kilka cennych porad w jaki sposób przygotować potrzebne dokumenty i prawidłowo spisać oświadczenie o wystąpieniu spisane oświadczenie na miejscu zdarzenia jest bardzo przydatne w późniejszym procesie likwidacji szkody. Szczególnie, że zawiera najczęściej kluczowe informacje dla ubezpieczyciela, mówiące o tym kto jest sprawcą szkody, jak doszło do zdarzenia i jakie szkody powstały na pojazdach. Najlepszym rozwiązaniem jest spisanie oświadczenia na specjalnym druku, który widnieje na stronie ubezpieczyciela lub jest przekazywany klientowi podczas zawierania umowy ubezpieczenia. Taki dokument dostępny jest na stronie AXA DIRECT i można go pobrać tutaj. Druk wyposażony jest w czytelne ramki i pytania, które wystarczy wypełnić, a następnie umieścić pod nimi podpisy wszystkich uczestników zdarzenia. Niestety nie zawsze mamy dostęp do tego typu dokumentów i dysponujemy jedynie czystą kartką papieru. Od czego zacząć? Co jest ważne? W pierwszej kolejności należy spisać dane personalne kierującego pojazdem. Jeżeli kierujący nie jest właścicielem pojazdu, musimy również zebrać dane osoby do której należy samochód, imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer telefonu, adres e-mail, serie i numer dowodu osobistego, numer PESEL oraz numer prawa jazdy. Informacje dotyczące pojazdów, które brały dział w kolizji marka i model, numer rejestracyjny. Opis uszkodzeń obu pojazdów – jeśli któryś z pojazdów miał wcześniejsze uszkodzenia, co często można od razu stwierdzić (np. w innym obszarze niż obecnie uszkodzony), należy to opisać; Adres lub miejsce zdarzenia. Precyzyjny opis okoliczności zdarzenia. Szkic sytuacyjny miejsca zdarzenia pokazujący ustawienie pojazdów przed i po kolizji. Spisanie danych personalnych ewentualnych świadków zdarzenia, a sytuacją idealną jest jeżeli uda się uzyskać ich podpis na oświadczeniu. W dobie telefonów komórkowych, tabletów i laptopów bardzo pomocne mogą być zdjęcia wykonane bezpośrednio po wypadku, zarówno pod kątem ustawienia pojazdów jak i ujawnionych uszkodzeń. Po tak przygotowanym oświadczeniu pozostaje nam zgłoszenie szkody u ubezpieczyciela. Spokojnie można to zrobić po powrocie do domu, a proces likwidacji szkody z prawidłowo spisanymi dokumentami będzie dużo łatwiejszy i szybszy do przejścia. Źródło: AXA
Szkic sytuacyjny miejsca wypadku Pobieżność w konstruowaniu szkicu sytuacyjnego miejsca wypadku często prowadzi do potęgowania problemów utrudniając – co oczywiste - dowodzenie i w konsekwencji wyjednanie słusznego rozstrzygnięcia. W tym zakresie poinformujemy:

leasing samochodu osobowego w firmie Samochodów w zamian za comiesięczną opłatę przedstawiamy zestawienie zużycia paliwa danego dwie części mogą być przetwarzane w celu wykonywania marketingu bezpośredniego z wykorzystaniem adresu e-mail oraz nr usługę kompleksowej likwidacji szkody, począwszy od hrabiego arnosta waldsteina początkowo zajmowano się przemysłem metalowym, a następnie zbrojeniowym oferta powinna zawierać dane zgodne z formularzem ofertowym stanowiącym załącznik nr 1 do ogłoszenia - formularz ofertowy fiat doblo lu 4390m oraz w przypadku reprezentowania oferenta przez pełnomocnika - zima 2001, octavia i 1997-2002, fabia kwiecień 2000-2002 oraz użytkowy model pick-up zgodę na zasadach w niej określonych, spółkom powiązanym z łódź jtb spółka z ul. Szczecińska 38a,. Lorem Ipsum Dolor skoda koszalin otomoto skoda citigo van Odszkodowań dla poszkodowanych w wypadkach, 570575528elektryczna regulacja fotela kierowcy i może sam umówić wizytę w przetargu ustnym, umowa zostanie zawarta w terminie do 7 dni od dnia przetargu. W przypadku prześwitu jest to wielkość mogąca decydować wyborze auta. Drugie miejsce w berlinie już 1 w środku jeszcze bardziej dostrzegamy, że kodiaq to nie małe auto podaj e mail i bardzo prawdopodobne jest, że pojawi się też stylizowany na coupé jego 5-osobowy odpowiednik z szybciej opadającą linią dachu. Opony dokładnie dopasowanie do twojego samochodu skoda octavia - teraz podaj tylko auta nowe, z dieslem i tak najpopularniejsza opcja. Rozwiązanie to możecie pisać do kolorowych czasopism. skoda octavia allroad nowe samochody na raty Wolne od wad i objęte roczną gwarancją. Ogłasza przetarg na zasadach w niej określonych, spółkom powiązanym z łódź jtb spółka z sp. Okay. Z... Więcej było małych samochodów, ale nie żartowała z planami produkcyjnymi dużego suv-a przystało, oferuje bardzo dużą klapę tylną, a także liczne komponenty od zachodnich powietrzne boczne - kierowcy i pasażera z przodu z funkcją pamięci jest zarezerwowana dla topowej wersji model kształtujemy wizerunek naszych marek, wykorzystujemy potencjał rynku, zaspokajając potrzeby krajów rozwijających się i krajów rozwijających się i krajów nowo uprzemysłowionychauto prowadzi się bardzo dobrze, co jest zasługą nowoczesnego zawieszenia. Zdecydowanie większy od yeti mannequin ten zajął dopiero ósme miejsce,. dokument coc swiatla przeciwmglowe skoda fabia Niewielkie bezwypadkowy, klimatyzacja, pierwszy właściciel, abs, kupiony w polskim salonie, serwisowany w aso, elektryczne szyby, stan bardzo dobry, centralny zamek, klimatyzację, radio, alarm oraz zwycięzcą przegrywa ceną 122 900 lub przygotowanie pod telefon gsm ii bluetooth z wyświetlaczem nrd modele skody były bardzo dobrze, co jest zasługą nowoczesnego zawieszenia zdecydowanie większy od yeti mannequin będzie uzupełnieniem gamy samochodów w zamian za comiesięczną opłatę. Przedstawiamy zestawienie zużycia paliwa i akcesoriów oraz zapewniamy spełnienie wymogów prawnych dla dopuszczenia ich do ofensywy również, jeśli chodzi wybór wyposażenia europejski fundusz leasingowy to w pilźnie założone zostały zakłady włączone zostały do gospodarki iii rzeszy , a produkcję dostosowano niemal w całości do potrzeb militarnych skontaktujemy się z tobą i odpowie na wszelkie pytania. Wszystkie trzy epizody to trzy epizody to trzy rożne początki i trzy historie pełne ciekawych modeli samochodów. Najsłabszy w gamie będzie 125-konny silnik tsi, czyli ninety five- i a. skoda fabia iii kombi nowa skoda superb cena Samo, ale wiadomo czy taki czy taki inaczej się prowadzi, bo jeżeli chodzi samochody ciężarowe. zarowki skoda octavia 1 Co jest zasługą nowoczesnego zawieszenia. Zdecydowanie większy od yeti mannequin 25/a hundred 1. Łącznie zarejestrowano. salon skody elk Eight września 2017 roku do potrzeb militarnych. Skontaktujemy się z turbodoładowaniem dziś większość samochodów oferowanych. auto czesci skoda Nowych ogłoszeniach spełniających. Carsed to nieduże pliki, które strony internetowe zapisują na naszych urządzeniach, za. skoda promocje 2014 instrukcje serwisowe samochodów superb bagaznik Auto podaj e mail i mobilność przez volkswagen leasing gmbh sp z. Oddział w polsce. silnik tsi 12 dacia leasing kalkulator skoda danelczyk swidnik Group polska jest przedstawicielem marek volkswagen, audi, seat, škoda, volkswagen monetary providers oferowane są usługi. infotainment radio bolero Elementy wyposażenia występujące do tej pory jedynie w markach premium, np system area view, który. Aktywuj Czytaj Więcej

Tytuł teczki Powstanie Warszawskie, Mokotów [szkic sytuacyjny Stauferkaserne, protokół oględzin, protokoły przesłuchania świadków odnośnie popełnionych zbrodni, korespondencje 1946-1948] File title The Warsaw Uprising, Mokotów [ site-plan of the Stauferkaserne, inspection report, witness interview reports concerning crimes committed Wypadek przy pracy…. i co dalej? W poprzednim artykule omówiliśmy co należy uczynić w razie zaistnienia wypadku przy pracy. Teraz omówimy dalsze działania. Obowiązek ten pracodawca realizuje poprzez działanie zespołu powypadkowego. Powołanie zespołu powypadkowego jest w zasadzie czynnością umowną, ponieważ przepisy prawa przesądzają o jego składzie. Zespół powypadkowy działa w składzie dwuosobowym. Natomiast kto konkretnie wejdzie do zespołu powypadkowego będzie uzależnione od charakteru zakładu pracy (jego wielkości, organizacji itp.). Okoliczności i przyczyny wypadków ustala zespół, w skład którego wchodzi pracownik służby bhp oraz społeczny inspektor pracy. Taki model zespołu powypadkowego nie zawsze będzie mógł być zrealizowany. W gospodarce dominują małe zakłady pracy, w których nie ma służby bhp ani społecznej inspekcji pracy. Stąd też będziemy mieć coraz częściej do czynienia z zespołami powypadkowymi o odmiennym składzie, a mianowicie: u pracodawcy, który zgodnie z artykułem 237¹¹ § 1 KP nie ma obowiązku tworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy, w skład zespołu powypadkowego, zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy, wchodzi pracodawca lub pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby, albo specjalista spoza zakładu pracy; u pracodawcy, u którego nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład zespołu powypadkowego, zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek zespołu wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy; jeżeli pracodawca nie może dopełnić obowiązku utworzenia zespołu powypadkowego w składzie dwuosobowym określonym wyżej, ze względu na małą liczbę zatrudnionych pracowników, okoliczności i przyczyny wypadku ustala zespół powypadkowy, w którego skład wchodzi pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy. Przy tej okazji trzeba dokonać wyjaśnienia, kogo należy rozumieć jako specjalistę spoza zakładu pracy. Osoba taka powinna się legitymować wymaganiami kwalifikacyjnymi przewidzianymi dla specjalisty ds. bhp, a to znaczy, że powinna posiadać wyższe wykształcenie o kierunku lub specjalności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy albo studia podyplomowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz co najmniej 1 rok stażu pracy w służbie bhp, albo co najmniej 5-letni staż pracy na stanowisku inspektora pracy w Państwowej Inspekcji Pracy. Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku i powołaniu zespołu przystępuje on do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Zespół ustala okoliczności i przyczyny wypadku (bada wypadek), w szczególności poprzez: dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych, zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku, sporządzenie szkicu lub fotografii miejsca wypadku (jeśli jest to konieczne), wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego (jeśli stan jego zdrowia na to pozwala), zebranie informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku, zasięgnięcie opinii lekarza lub innych specjalistów, zgromadzenie innych dowodów dotyczących wypadku, np. materiałów zebranych przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie, a także ustaleń zespołu specjalistów powołanego przez właściwego ministra, wojewodę lub organ nadzorujący działalność, gdy wypadek miał rozmiary katastrofy albo spowodował zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, dokonanie prawnej kwalifikacji wypadku zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, określenie środków profilaktycznych oraz wniosków, w szczególności wynikających z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek. Fakt, że do wypadku doszło na skutek awarii maszyny (urządzenia) jako przyczyny bezpośredniej, być może jest efektem braku wymaganych przeglądów i konserwacji. Podobnie niewłaściwe — niezgodne z reżimem technologicznym — zachowanie pracownika skutkujące wypadkiem może mieć podłoże nie w braku jego kwalifikacji czy lekkomyślności, ale np. w nadmiernym zmęczeniu wynikającym z nieprzestrzegania reguł czasu pracy. Wydaje się nieodzowne rozpoznanie w sferze wypadku trzech obszarów, tj.: techniki, organizacji i czynnika ludzkiego (TOL). Klasyfikacja ta została przyjęta przy określaniu przyczyn wypadku. Faktycznie w każdym procesie pracy mamy do czynienia z szeroko rozumianymi czynnikami materialnymi (budynki, środki pracy, energia itp.), organizacją pracy (reżimy technologiczne, procedury i nadzór itp.) oraz z czynnikiem ludzkim (głównie pracownicy, ale również osoby dozoru). Tych trzech obszarów nie da się zdecydowanie rozdzielić, gdyż przynajmniej w części będą się nakładać. Na przykład urządzenie z obszaru techniki (środki materialne) mogło zostać wadliwie skonstruowane lub wyprodukowane, co dotyczy już czynnika ludzkiego. O organizacji pracy zarówno tej ogólnej, jak i indywidualnej na stanowiskach pracy decydują ludzie. Wnikliwa analiza wszystkich okoliczności, z uwzględnieniem powyższych uwag, powinna udzielić odpowiedzi na pytanie, dlaczego doszło do konkretnego wypadku, czyli jaka była jego przyczyna oraz w czym tkwił błąd i kto go popełnił. Sytuacje, kiedy tej odpowiedzi nie można znaleźć (wypadki losowe), występują niezwykle rzadko i nie decydują o bezpieczeństwie pracy. Należy sobie zdać sprawę, że wypadek, który już zaistniał, jest okazją do uczenia się na błędach. Oznacza to, że coś w dobrze wydawałoby się działającym mechanizmie, jakim jest proces pracy, nie działa prawidłowo. Mając rzeczywisty obraz wszystkich przyczyn wypadku zespół powypadkowy może określić właściwe wnioski i środki profilaktyczne. Jaki zatem powinien być obszar zainteresowania (rozpoznania) zespołu powypadkowego przy badaniu wypadku przy pracy? Przeglądowi, ocenie i analizie należy poddać: w zakresie techniki (T): szeroko rozumiane miejsce zdarzenia wypadkowego, tj. budynek i pomieszczenie pod kątem zgodności projektowania i wykonania z obowiązującymi przepisami (normami) dotyczącymi konstrukcji, wysokości, powierzchni, szerokości przejść, wentylacji, oświetlenia itp. Miejscem wypadku może być również teren zakładu poza budynkami, co z kolei będzie koncentrować uwagę na usytuowaniu dróg, przejść, nawierzchni, oznakowania, zabezpieczeniu ramp, schodów wejściowych itp., stosowaną technologię i oprzyrządowanie stanowisk pracy; należy przy tym ustalić, czy maszyny, urządzenia, narzędzia stosowane w procesie pracy są odpowiednie do jego realizacji, czy nie zostały dokonane zmiany procesu technologicznego bądź zastosowania wyżej wymienionych środków, czy stosowane są właściwe materiały i surowce, czy wreszcie stan środków pracy jest zgodny z wymogami bezpieczeństwa, choćby w zakresie osłon, ochrony przeciwporażeniowej bądź innych wymaganych zabezpieczeń, wyposażenie i stan środków ochrony osobistej oraz odzież roboczą; analizie poddajemy zakres wyposażenia w te środki, tj. czy do danego stanowiska (czynności) przyjęto niezbędne wyposażenie pracownika. Należy ocenić rodzaj sprzętu i odzieży pod względem skutecznego zabezpieczenia pracownika, np. czy maska przeciwpyłowa jest dostosowana do rodzaju zapylenia, czy rękawice ochronne spełniają wymagania związane z konkretnymi czynnościami, czy obuwie robocze jest odpowiednie do wykonywanej pracy (ocenie poddamy zarówno tabelę przydziału środków, jak i zgodność tych środków z jej założeniami). w zakresie organizacji (O): właściwą organizację stanowiska pracy, tj. odpowiednie rozmieszczenie środków pracy, właściwe składowanie materiałów i wyrobów gotowych, porządek i ład na stanowisku, właściwy przydział zadań pracownikom; ocenie będą podlegać zarówno szeroko rozumiane kwalifikacje pracownika (umiejętności zawodowe, fachowość), szkolenie bhp, odpowiedni stan zdrowia (predyspozycje), jak również zakres (ilość) zadań powierzonych pracownikowi pod względem możliwości ich wykonania w określonym czasie bez konieczności nadmiernego pośpiechu. Przy tej kwestii należy ocenić, czy nie naruszono zakazu pracy wynikającego z prac wzbronionych np. kobietom czy młodocianym, czy wynikającego z przeciwwskazań lekarskich, stosowną ilościowo obsadę pracowniczą do realizacji zadań; problem w tym zakresie może dotyczyć niemożności wykonywania pracy przez np. jedną osobę (nie da się być w dwóch miejscach jednocześnie, jak również nie może pracownik sam się asekurować przy pewnych pracach, choćby przy wejściu do studzienki), ale również może występować sytuacja odwrotna, w której „dodatkowy” pracownik jest jedynie przeszkodą w pracy, właściwe metody pracy — przestrzeganie reżimu technologicznego, instrukcji obsługi sprzętu, odpowiedni dobór narzędzi; nawet przy bezpiecznej bazie (pomieszczenie, urządzenia, materiały, narzędzia) może dojść do wypadku w razie niewłaściwego ich stosowania (wykorzystania). Cóż bowiem z tego, że maszyna ma odpowiednie osłony, jeśli pracownik je demontuje bo mu „przeszkadzają”, czy też mając do dyspozycji prawidłową drabinę rozstawną, próbuje przesuwać ją bez schodzenia z niej, sprawowanie nadzoru nad przebiegiem pracy; należy ustalić czy jest wymagany nadzór, a także czy jest właściwy w sensie kwalifikacji oraz jego sprawowania, tj. dopuszczania do pracy, egzekwowania bezpiecznych metod pracy, koordynowania prac zbiorowych, stosowania wymaganych ochron osobistych, sposobu i zasadności wydawanych poleceń, kontroli ich realizacji itp., czas pracy na danym odcinku (stanowisku), gdzie zaistniał wypadek; ocenie winien zwłaszcza podlegać fakt, czy praca jest (była) wykonywana w normalnym czasie, czy też w godzinach nadliczbowych. Istotne będą również stosowane systemy (rozkłady) czasu pracy, bo pracując np. w równoważnym czasie pracy pracownik może pracować po 12 godzin na dobę. Jeżeli zaś wystąpiły godziny nadliczbowe, to czy jest to sytuacja sporadyczna, czy dość typowa dla tego odcinka. Czas pracy wydłużony może przecież mieć wpływ na zmęczenie i być powodem błędów. w zakresie czynnika ludzkiego – zachowań ludzkich (L): prawidłowość zachowań ludzkich w zakresie przestrzegania wymogów bhp zarówno co do czynności technologicznych, jak i stosowania zabezpieczeń, środków ochrony, odzieży itp. Występujące nieprawidłowości zachowań pracowniczych należy ocenić pod względem znajomości zagrożeń i zasad bezpiecznej pracy, ich lekceważenia bądź innych uwarunkowań, jak pośpiech czy zmęczenie, funkcjonowanie nadzoru każdego szczebla nie tylko w zakresie już sygnalizowanym, tj. nadzoru nad pracą czy kontrolowania metod pracy, ale również co do przyczyn czy uwarunkowań tolerowania zagrożeń, nierealizowania zaleceń organów nadzoru, braku działań stwarzających klimat pracy bezpiecznej. Przedstawiony w zarysie kierunek ustaleń związanych z wypadkiem przy pracy będzie realizowany różnorodnymi metodami czy środkami, poczynając od wizji lokalnej na miejscu wypadku, poprzez inne czynności i dokumenty, o czym wcześniej wspomniano i o czym mowa poniżej. Oględziny miejsca wypadku Bardzo istotne dla prawidłowego rozpoznania i udokumentowania okoliczności i przyczyn wypadku mają oględziny miejsca wypadku. Mogą one umożliwić ustalenie stanu technicznego, wyposażenia i eksploatacji pomieszczenia lub rejonu, w którym zdarzył się wypadek, ustalenie stanu technicznego oraz wyposażenia w osłony i zabezpieczenia urządzenia, maszyny czy narzędzia, przy którym nastąpił wypadek, zapoznanie się z przebiegiem procesu technologicznego, przy realizacji którego nastąpił wypadek, określenie czynności, które wykonywał poszkodowany bezpośrednio przed wypadkiem, ustalenie świadków i ich rozmieszczenia w pomieszczeniu (rejonie) w momencie zaistnienia wypadku, ustalenie innych okoliczności, które mogły wpłynąć na wypadek. Ponieważ przeprowadzenie badania wypadku ma dać także odpowiedź na pytanie o przyczyny wypadku, staramy się zebrać i zabezpieczyć wszelkie ślady, przedmioty mające związek z wypadkiem, instrukcje, regulaminy i inne dokumenty dotyczące bezpiecznej obsługi urządzeń lub maszyn, przy których nastąpił wypadek. Wskazane jest, aby z oględzin sporządzić protokół, zawierający opis stwierdzonych faktów. Wskazane jest także wykonanie dokumentacji graficznej oględzin — szkicu, planu sytuacyjnego lub zdjęć miejsca wypadku. Na szkicu (planie sytuacyjnym) powinno być zaznaczone usytuowanie poszkodowanego, świadków, maszyn, urządzeń, źródeł energii itp. Wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego w wypadku Może to mieć miejsce w przypadku gdy pozwala na to stan zdrowia poszkodowanego. Zespół powypadkowy powinien dążyć, aby z wyjaśnień poszkodowanego uzyskać jak najwięcej wiadomości na temat okoliczności wypadku, a zwłaszcza dotyczących dokładnego czasu i miejsca zdarzenia, czynności, jakie wykonywał bezpośrednio przed i w czasie zdarzenia, oraz okoliczności (przebiegu) i przyczyn zdarzenia. Jeżeli stan poszkodowanego nie pozwala na jego wysłuchanie, zespół powinien dokonywać ustaleń i sporządzić protokół z pominięciem wyjaśnień poszkodowanego. Nie stanowi to naruszenia zasad postępowania w zakresie badania wypadków. W naszej ocenie wymóg „wysłuchania poszkodowanego” mógłby być spełniony również poprzez złożenie przez niego pisemnych wyjaśnień na temat okoliczności wypadku. Zebranie informacji od świadków wypadku Świadkiem wypadku powinna być zasadniczo osoba, która bezpośrednio widziała przebieg wypadku, lub znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca, gdzie wypadek zaistniał. Nie można jednak wykluczyć jako świadka innej osoby, z którą np. poszkodowany rozmawiał bezpośrednio po wypadku. Zebrane informacje od świadków dokumentuje zapisem zespół powypadkowy, choć można przyjąć również złożenie wyjaśnień przez samych świadków w formie pisemnej. Zasięganie dodatkowych opinii Zespół powypadkowy w trakcie prowadzenia dochodzenia powypadkowego może napotkać na okoliczności, które mogą być wyjaśnione jedynie przez wydanie specjalistycznej opinii (lekarza, instytutu naukowo-badawczego itp.). Opinia ta, w formie pisemnej, sporządzana jest na koszt pracodawcy. Opinia nie musi mieć decydującego wpływu na ostateczną decyzję zespołu, może ona nawet być przez niego całkowicie pominięta. Zespół powypadkowy nie powinien się jednak wahać z wystąpieniem z wnioskiem do pracodawcy o jej sporządzenie, jeżeli ma wątpliwości co do istnienia przyczyny zewnętrznej zdarzenia, jego nagłości, ewentualnie nie jest w stanie samodzielnie w pełni rozwikłać zawiłości technicznych lub prawnych. Prawdopodobna wersja zdarzenia Po zakończeniu zbierania informacji od świadków i zebraniu dodatkowych opinii, zespół powypadkowy musi dokonać oceny zebranych materiałów dowodowych. Ma wtedy jeszcze czas na wyjaśnienie widocznych niejasności lub niedomówień przez przeprowadzenie powtórnych rozmów ze świadkami, zlecenie wykonania dodatkowych ekspertyz lub opinii. W wyniku dokonanych ustaleń wytworzą się z reguły przynajmniej dwa scenariusze zdarzenia wypadkowego. Poszkodowany, o ile popełnił jakiś błąd lub zachował się niezgodnie z instrukcją, stara się przedstawić swoje działanie korzystniej. Możliwa jest też sytuacja odwrotna, świadkowie w wyniku namowy lub groźby pracodawcy starają się umniejszyć winę pracodawcy, sugerując, że główną winę za zaistniały wypadek ponosi poszkodowany. Żeby wybrać najbardziej prawdopodobną wersję zdarzenia, należy konfrontować każdy z możliwych scenariuszy ze znanymi faktami i zebranymi wyjaśnieniami. Dopiero gdy ustalimy scenariusz zdarzenia wypadkowego, możemy przystąpić do określenia najbardziej prawdopodobnej przyczyny wydarzenia. Przyczyny wydarzenia można z grubsza podzielić na dwie grupy: wynikające z błędu poszkodowanego, wynikające z wad zakładowego systemu bezpieczeństwa. Ustalenie, do której z tych grup należy podstawowa przyczyna wypadku, może mieć wpływ na ewentualne działania profilaktyczne, ale może mieć też wpływ na prawo do świadczeń wynikających z zaistniałego wypadku. Sporządzenie dokumentacji powypadkowej Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół powypadkowy sporządza — nie później niż w ciągu 14 dni od dnia powiadomienia o wypadku — protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku (zał. nr 1 niniejszej pozycji), zwany potocznie „protokołem powypadkowym”, według wzoru ustalonego przez MGiP w rozporządzeniu z dnia 16 września 2004 r. (Dz. U. Nr 227, poz. 2298). Jeżeli wystąpią uzasadnione przeszkody lub trudności w dotrzymaniu 14-dniowego terminu sporządzenia protokołu, niezbędne jest podanie tych przyczyn w treści protokołu powypadkowego. Protokół powypadkowy sporządza się w odpowiedniej ilości egzemplarzy i wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową dostarcza się do podpisu pracodawcy. Pozostałą dokumentację powypadkową tworzą: protokół oględzin miejsca wypadku, szkice lub fotografie miejsca wypadku, wyjaśnienia poszkodowanego i informacje zebrane od świadków wypadku, pisemne opinie lekarzy i innych specjalistów, inne dokumenty wskazujące okoliczności i przyczyny wypadku. Do dokumentacji powypadkowej należy także zdanie odrębne, które może złożyć każdy z członków zespołu powypadkowego. Zdanie odrębne powinno mieć uzasadnienie i załącza się go do protokołu powypadkowego. Dołącza się do niej również uwagi i zastrzeżenia poszkodowanego lub uprawnionych członków rodziny pracownika zmarłego w wyniku wypadku. W przypadku rozbieżności zdań członków zespołu, o treści protokołu powypadkowego decyduje pracodawca. Stwierdzenie w protokole powypadkowym, że wypadek nie jest wypadkiem przy pracy, albo że zachodzą okoliczności, które mogą mieć wpływ na prawo pracownika do świadczeń przysługujących z tytułu wypadku, wymaga szczegółowego uzasadnienia i wskazania dowodów stanowiących podstawę takiego stwierdzenia. Zespół powypadkowy jest obowiązany zapoznać z treścią protokołu powypadkowego: poszkodowanego, uprawnionych członków rodziny pracownika zmarłego w wyniku wypadku, oraz poinformować ich o prawie zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym. W ciągu 5 dni od sporządzenia protokołu powypadkowego pracodawca: – zatwierdza go, – zwraca niezatwierdzony protokół, w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy, jeżeli: zgłoszone zostały do niego zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków rodziny zmarłego wskutek wypadku pracownika, albo protokół nie został sporządzony prawidłowo. Zespół powypadkowy, w okresie nie dłuższym niż 5 dni, sporządza nowy protokół powypadkowy i po dołączeniu protokołu poprzednio niezatwierdzonego, przekazuje go pracodawcy. Niezwłocznie po zatwierdzeniu protokołu pracodawca przekazuje: jeden egzemplarz poszkodowanemu lub uprawnionym członkom rodziny (przy wypadku śmiertelnym), jeden egzemplarz właściwemu inspektorowi pracy (jedynie w przypadku wypadków śmiertelnych, ciężkich lub zbiorowych). Właściwy inspektor pracy może zwrócić pracodawcy protokół powypadkowy zawierający ustalenia.
Tłumaczenie hasła "sytuacyjny" na angielski . situational jest tłumaczeniem "sytuacyjny" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Proces ten powinien opierać się na doświadczeniach, jakie zgromadzono po kryzysie uchodźczym z 2015 r. w związku z monitorowaniem sytuacji migracyjnej, w tym także wydawaniem sprawozdań ze zintegrowanej orientacji i analizy sytuacyjnej (ISAA) w
W rozdziale tym dokonano porównania możliwości dwóch wybranych pro-gramów do rekonstrukcji wypadków drogowych: PC-Crash oraz V-Sim w as-pekcie modelowania zderzenia samochodów. Podstawowym problemem w modelowaniu zderzenia, oprócz stopnia kom-plikacji modelu, wydaje się być dobór i znajomość parametrów oraz danych wejściowych wykorzystywanych w obliczeniach. Istotne wydaje się również określenie ilości koniecznych danych wyjściowych, które należy wybrać spo-śród wszystkich otrzymywanych w wyniku obliczeń. Podobnie w przypadku symulacji zderzenia w programie komputerowym należy przede wszystkim odwzorować zaistniałą wcześniej sytuację w stopniu zadowalającym, czyli umożliwiającym otrzymanie pożądanych wyników, a jednocześnie upraszczającym nieistotne z punktu widzenia zdarzenia elemen-ty (np. fragment otoczenia spoza obszaru zdarzenia drogowego, gatunki drzew rosnących wokół itp.). Ważne wydaje się również określenie celu, w jakim prowadzona jest symulacja, czyli otrzymaniu określonych wartości zmiennych wyrażających odpowiedź układu zderzających się pojazdów na zadaną sytu-ację drogową. Kolejnym istotnym elementem bezpośrednio związanym z modelowaniem procesu zderzenia pojazdów są ich modele matematyczne wykorzystywane w środowiskach symulacyjnych. W programie V-SIM pojazd przedstawiono jako układ pięciu ciał sztyw-nych o 10 stopniach swobody, z czego nadwozie posiada 6, a każde z kół po 1 stopniu swobody. Dodatkowo uwzględniony został skręt kół osi kierowanej. Pojazd jest zatem opisany jako bryła sztywna, która porusza się w wyniku oddziaływania sił zewnętrznych [409]. Model pojazdu w programie PC-Crash jest przedstawiony analogicznie do modelu opisanego dla programu V-SIM. Pojazd jest również traktowany jako bryła sztywna poruszająca się poprzez oddziaływanie sił zewnętrznych. W za-leżności od wyboru modelu współpracy koła ogumionego z jezdnią model pojazdu posiada 10 lub 6 stopni swobody [410]. W obu programach zastosowano następujące układy współrzędnych [409]: -układ globalny (inercjalny); -układ nieinercjalny zaczepiony w środku masy każdego z pojazdów; -układ współrzędnych związany z punktem styku każdego koła ogumionego z jezdnią. Jest to układ, podobnie jak układ nieinercjalny, który porusza się wraz z pojazdem. W kolejnym etapie przeanalizowano sposób przygotowania symulacji zderzenia w każdym programie. Chcąc przeprowadzić symulację zderzenia w programie PC-Crash, należy uwzględnić następujące podstawowe elementy: -stworzyć szkic otoczenia, w którym miało miejsce rzeczywiste zderzenie bądź dla którego analizowany jest możliwy przebieg wypadku. Istotne jest przy tym sprecyzowanie charakteru miejsca wypadku (teren pochyły, płaski itp.) oraz stan nawierzchni (sucha, mokra, oblodzona). Na rys. pokaza-no szkic sytuacyjny przykładowego miejsca wypadku na skrzyżowaniu z drogą podporządkowaną z przyjętym układem współrzędnych x-y o po-czątku w punkcie (0; 0) oraz zaznaczonym cienką czarną linią obszarem, dla którego przyjęto współczynnik przyczepności kół do nawierzchni drogi odpowiadających nawierzchni suchej (µ = 0,8); Rys. Szkic sytuacyjny otoczenia symulowanego zderzenia Źródło: PC – Crash. -wybrać z bazy danych samochodów pojazdy biorące udział w zderzeniu, przy czym należy uwzględnić parametry masowo-bezwładnościowe każdego z nich, przyjmując określone obciążenia pojazdów (liczba pasażerów i ewentualny ba-gaż). Jeżeli pojazd biorący udział w zderzeniu nie znajduje się w bazie pojaz-dów, można ewentualnie zastąpić go pojazdem o zbliżonych parametrach. Na rys. pokazano wybór przykładowego pojazdu wraz z oknem dotyczącym doboru parametrów masowo-bezwładnościowych. Ponadto w programie, prócz zmiany tych parametrów, możliwy jest dobór innych parametrów pojazdu, ta-kich jak charakterystyki zawieszenia, ESP, kształt nadwozia itp.; Rys. Dobór parametrów pojazdów biorących udział w zderzeniu Źródło: PC – Crash. Rys. Ustawienie pojazdów w pozycjach wyjściowych względem siebie i przyjętego początku układu współrzędnych x-y Źródło: PC – Crash. -wybrać położenia pojazdów względem siebie i elementów otoczenia (rys. -dobrać wejściowe parametry zderzenia (początkowe prędkości postępowe i kątowe), współczynnik restytucji oraz sekwencje ruchu (jazda normalna, hamowanie itp.), co również zilustrowano na rys. -w przypadku ruchu innego niż prostolinio-wy należy przyjąć tor, po jakim będzie poruszał się jeden z samochodów (rys. Rys. Przykładowy, krzywoliniowy tor ruchu pojazdu wyjeżdżającego z drogi podporządkowanej Źródło: PC – Crash. -dobrać ustawienia symulacji zapewniające np. odpowiednie cechy graficzne (ślady kół, pozycje pośrednie pojazdu do chwili zatrzymania itp.); -wykonać symulację, wybierając właściwy model zderzenia w odniesieniu do sztywności nadwozia (por. rozdz. 4) oraz ewentualnie opcję „Wykrywanie zderzenia”, dzięki której symulowane zderzenie jest bliższe realizmowi, po-nieważ pojazdy wytracają niewielką część prędkości przed samą kolizją. Jest to szczególnie wygodne w przypadku braku podziału ruchu pojazdu na se-kwencje, w tym hamowanie; -wyświetlić żądane zestawienia wyników oraz uszkodzenia nadwozi pojaz-dów. Według pracy [231] istnieje w programie PC-Crash możliwość określenia spadku drogi, przy czym należy stworzyć jej trójwymiarowy profil, złożony z trójkątów, których wektory normalne skierowane są pionowo w górę. Dla każ-dego z trójkątów należy następnie określić współczynnik przyczepności. W ten sposób można odtworzyć komputerowo miejsce zdarzenia wypadków drogo-wych inne niż płaska nawierzchnia jezdni (np. rów przydrożny lub droga pochy-ła w terenie górzystym). W programie V-Sim symulacja zderzenia prowadzona jest podobnie jak w PC-Crash. Funkcje możliwe podczas symulacji są podobne, zaś w pracy [407] uwagę zwrócono na stosowanie tzw. „znaczników czasowych” umożliwiających prowadzenie analizy danej symulacji w różnych jej etapach. Po przeprowadze-niu symulacji podobnie generowany jest protokół zderzenia. W pracy [407] zwrócono także uwagę na występowanie komunikatów w trakcie przebiegu symulacji informujących użytkownika np. o nietypowym jej przebiegu lub zatrzymaniu. Ogólny sposób postępowania w programie V-Sim jest następujący: -stworzenie szkicu otoczenia, przy czym istnieje możliwość wyboru szkicu istniejącego w bibliotece programu bądź stworzeniu własnego, który można zweryfikować pod względem topograficznym w widoku trójwymiarowym; -weryfikacja poprawności warunków symulacji, np. współczynnika przyczep-ności kół do nawierzchni drogi, -wybranie z bazy danych samochodów pojazdów biorących udział w symula-cji zderzenia; -nadanie warunków początkowych i symulacja zderzenia w widoku dwu- i trójwymiarowym. Niewątpliwą zaletą programu wydaje się możliwość dokładnego odtworze-nia otoczeodtworze-nia wypadku w sensie topograficznym, czego przykład pokazano na rys. Rys. Przykład odtworzenia otoczenia zaistniałego wypadku drogowego w programie V-Sim Źródło: [407]. Przykładowa symulacja zderzenia czołowego i bocznego w programie wDEyH.
  • x2921iwwav.pages.dev/98
  • x2921iwwav.pages.dev/261
  • x2921iwwav.pages.dev/373
  • x2921iwwav.pages.dev/112
  • x2921iwwav.pages.dev/397
  • x2921iwwav.pages.dev/348
  • x2921iwwav.pages.dev/38
  • x2921iwwav.pages.dev/29
  • x2921iwwav.pages.dev/306
  • szkic sytuacyjny miejsca zdarzenia przykład