A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot - to strzelanie. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Zadął znowu; myśliłbyś, że róg kształty zmieniał I że w ustach Wojskiego to grubiał, to cieniał, Udając głosy zwierząt: to raz w wilczą szyję Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje; Znowu, jakby w niedźwiedzie rozwarłszy się garło, Ryknął; potem beczenie żubra wiatr rozdarło. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Wysłuchawszy rogowej arcydzieło sztuki, Powtarzały je dęby dębom, bukom buki. Dmie znowu: jakby w rogu były setne rogi, Słychać zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi, Strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry Podniósł róg, i tryumfu hymn uderzył w chmury. Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało, Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało. Ile drzew, tyle rogów znalazło się w boru, Jedne drugim pieśń niosą jak z choru do choru. I szła muzyka coraz szersza, coraz dalsza, Coraz cichsza i coraz czystsza, doskonalsza, Aż znikła gdzieś daleko, gdzieś na niebios progu! Potem bohaterowie rozpalili z chrustu i pni wielkie ognisko, rozwiesili nad nim kociołki, w których z produktów przywiezionych ze sobą na wozie ugotowali bigos. Po napełnieniu żołądków gorącą potrawą oraz wypiciu sporej ilości wódki, całe towarzystwo załadowało martwą zdobycz na wóz, wsiadło na konie i ruszyło w stronę dworu. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnijZ Wikipedii, wolnej encyklopedii. Koncert Jankiela zwany także „Koncertem nad koncertami” – fragment Księgi XII (pt. „Kochajmy się!”) „ Pana Tadeusza ” – polskiego eposu narodowego autorstwa Adama Mickiewicza, w którym poeta przypomina historyczne wydarzenia poprzedzające rozbiory Polski i zachęca Polaków do zgody. Gra Wojskiego na rogu - "Pan Tadeusz" - interpretacja Nie od dziś wiadomo, ze nic tak nie oddziałuje na naszą wyobraźnie jak poezja i muzyka. Adam Mickiewicz, jako poeta był wiec odpowiedzialny za pobudzanie naszych zmysłów poprzez dzieła literackie. To jednak jemu, jako wielkiemu wieszczowi nie wystarczało. Chciał dotrzeć do czytelnika inną drogą, przez muzykę. Oczywiście nie poprzez komponowanie na fortepianie czy innych instrumentach muzycznych. Chciał to przekazać w doskonalszej wersji. W epopei narodowej pan Tadeusz dokonał wiec niesamowitego połączenia, którego nikomu wcześniej się nie udało. Oto czytając takie fragmenty jak Koncert jankiela czy Grę Wojskiego na rogu, mamy wrażenie ze autentycznie słyszymy te dźwięki, ze jesteśmy tam. Dokonał wręcz fantastycznego połączenia, które wydawało by się z niemożliwego. Połączył w jedno muzykę i poezje. Idealnie to obrazuje fragment, gdy Wojski gra na rogu. Oto gdy o polowaniu na niedźwiedzia wszyscy gromadzą się wokół martwego zwierza, Wojski jako przywódca całego towarzystwa chwycił na taśmie przypięty swój róg bawoli długi cętkowany kręty jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął. Począł grać. Muzyka wydobywającą się z rogu, spowodowała ze słuchacze zamilkli. Różnorodność i piękno wydobywanych dźwięków ich wrecz porażała. Umilkli strzelcy, stali szczwacze zadziwieni Mocą, czystością, dziwną harmonią pieni Gdy tak stał z tym rogiem, zaraz po polowaniu którym przewodził, Wojski na powrót przypomniał słuchaczom czasy swojej sławy i wielkich czynów Starzec cały kunszt, którym niegdyś w lasach słynął, Jeszcze raz przed uszami myśliwców rozwinął Każda nuta miała swój wydźwięk i konkretne znaczenie. Grane nuty niosły za sobą wydarzenia zakończonego polowania. Umiał wydobywać z rogu takie dźwięki, które ilustrowały cały jego przebieg. Pobudkę miały symbolizować dźwięki nijako radosne rześkie. Bawiąc się intonacja chronologicznie przedstawiał kolejne wydarzenia i tak szczekanie psów przed polowaniem, grubsze dźwięki symbolizujące strzały oddane na polowaniu (...) Pobudka, potem Jęki po jękach skomlą: to psów granie; A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to strzelanie. Natężenie siły dźwięków zwiastowało triumfalne zakończenie polowania na niedźwiedzia: - Dmie znowu, jakby w rogu były setne rogi, słychać, zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi, / strzelców, psiarni i zwierząt; aż Wojski do góry podniósł róg i tryumfu hymn uderzył w chmury. Gra Wojskiego bardzo podobała się słuchaczom. Dodatkowo emocje i przeżycia potęgowało echo, które niosło dźwięki we wszystkie zakamarki lasu, i wydawało im się że muzyka ich wręcz otacza wszystkim się zdawało że Wojski wciąż gra jeszcze a to echo grało Adam Mickiewicz w tym krótkim fragmencie w pełni wykazał swój kunszt. Czytelnik zagłębiający się w tekst przez użyte środki stylistyczne wczuwa się w atmosferę polowania. Tekst ten Stanowi idealne połączenie słowa poetyckiego melodia. Całość sprawia,z e Polacy czytający na obczyźnie przez tego typu połączenia w pełni mogą poczuć swoja tradycje którą zajmowali się gdy Polska byłą jeszcze wolna.
„Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.” (Ks. I, 13). Posiada duże walory artystyczne. TAK Dzieło kunsztownie i precyzyjnie zbudowane, wiele celowo użytych środków artystycznych. Wniosek: Pan Tadeusz jest epopeją narodową. 5. Praca domowa. (5 minut) Rozdanie uczniom cytatów z Pana Tadeusza – po jednym dla ucznia / grupy uczniów.
Koncert Wojskiego. To epopeja przedstawiająca życie polskiej szlachty, obraz tradycji szlacheckiej.Mickiewicz pokazał w niej kunszt w opisywaniu obrazu, muzyki za pomocą słów. POLOWANIE. Wśród zajęć szlachty, które zostały przedstawione w epopei "Pan Tadeusz" jest m.in. polowanie. Polowanie na niedźwiedzia było ważnym wydarzeniem Opis gry Wojskiego na rogu Granie na bawolim rogu w epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” ma wymiar symboliczny. Wojski sięgał po ten „instrument” w doniosłych chwilach. Jedną z nich było rozpoczęcie oraz pomyślne zakończenie polowania na niedźwiedzia. Wojski zawsze nosił przy sobie długi, cętkowany i kręty bawoli róg yU3mMat.